|
کلیات فناوری شناسایی عنبیه شناسايي عنبيه واقعي را مي‌توان به چهار مرحله اصلي تقسيم كرد. اول، شخص در مقابل سامانه شناسايي عنبيه؛ معمولاً در فاصله بين سي تا نود سانتيمتري، قرار گرفته و يك دوربين با عدسي گسترش موقعيت چشم‌ها را محاسبه مي‌كند. دوربين دومي روي هركدام از چشم‌ها زوم كرده و يك تصوير سياه و سفيد مي‌گيرد. پس از آنكه سامانه شناسايي، عنبيه را در كانون خود داشت، يك شبكه دايروي را روي تصوير عنبيه ترسيم و نواحي تيره و روشن را مشخص مي‌كند. هدف از اين كار آنست كه سيستم شناسايي بتواند الگوي داخل عنبيه را شناسايي و نقاط داخل الگو را به طرحي از چشم تبديل كند. در نهايت، تصوير ثبت‌شده با الگوي مرجع از پيش ذخيره‌شده اي در بانك اطلاعاتي تطبيق داده مي‌شود. 
مدت زمانيكه يك سيستم صرف شناسايي عنبيه شما مي‌كند حدود دو ثانيه است. يك كد الگوي عنبيه شامل 256 تا 512 بايت اطلاعات بسته به فناوري توليد آن است. اين الگوي كوچك امكان شناسايي فوري را بهمراه مزيت بزرگي در جستجوي بانك اطلاعاتي و آرشيوها، فراهم مي‌آورد. در نتيجه اين ردپاي الكترونيكي كوچك، بيش از يكصد هزار ركورد در يك ثانيه بوسيله يك كامپيوتر شخصي استاندارد، قابل جستجو است. علاوه بر اينكه نرخ خطا كمتر از يك بر صد هزار است.
|
