|
اصول فناوري بيومتريك كاربردهاي گوناگون فناوري بيومتريك، ارائه يك تعريف همه‌جانبه از آن را بسيار دشوار مي‌سازد. يكي از جامع‌ترين تعاريف از اين فناوري عبارت است از علمي كه به روشها و ابزارهاي كاربرد خودكار مشخصه‌هاي طبيعي و رفتاري هر انسان براي تعيين هويت يا تصديق هويت او مي‌پردازد. مشخصه‌هاي بيومتريك طبيعي بر اساس اندازه‌گيريهاي مستقيم يا اطلاعات استخراجي از اندازه‌گيريهاي مستقيم مشخصه‌هايي از اعضاي بدن انسان، تعيين مي‌شوند. اسكن انگشت، اسكن عنبيه، اسكن شبكيه، اسكن دست و اسكن چهره، از برجسته‌ترين فناوري‌هاي مبتني بر مشخصه‌هاي بيومتريك طبيعي هستند. مشخصه‌هاي بيومتريك رفتاري مبتني‌اند بر اعمال و رفتاري كه فرد از خود بروز مي‌دهد. اين مشخصه‌ها بر مبناي اندازه‌گيريهاي مستقيم يا اطلاعات استخراجي از رفتارهاي انسان و يا مشخصه‌اي كه بطور غيرمستقيم مربوط به اين رفتارها باشند، قرار دارند. اسكن صدا، اسكن تايپ و اسكن امضا از برجسته‌ترين فناوري‌هاي مبتني بر مشخصه‌هاي بيومتريك رفتاري هستند. يكي از خصوصيات بارز اين مشخصه‌ها، احتساب زمان بعنوان يك عامل اصلي است بطوريكه همواره زمان شروع و پايان يك رفتار مورد اندازه‌گيري قرار مي‌گيرد. تاكيد بر اين نكته ضروري است كه متمايز ساختن مشخصه‌هاي بيومتريك طبيعي و رفتاري، لزوماً به معناي عدم ارتباط اين مشخصه‌ها نيست. مشخصه‌هاي بيومتريك رفتاري از جهاتي مبتني بر طبيعت انسان هستند. بعنوان مثال، شكل تارهاي صوتي كه مشخصه‌اي طبيعي است، در كارايي فناوري اسكن صدا كه بر مشخصه‌هاي رفتاري مبتني است، تأثير بسزايي دارد. فناوري‌هاي مبتني بر مشخصه‌هاي بيومتريك طبيعي نيز از رفتارهاي انسان، اثر مي‌پذيرند. مثال‌هاي آن، تأثير حالت و وضعيت قراردادن انگشت يا طرز نگاه كردن به دوربين بعنوان مشخصه‌هاي رفتاري بر كارايي فناوري‌هاي اسكن انگشت و اسكن چهره است، چراكه اين فناوري‌ها مبتني بر مشخصه‌هاي بيومتريك طبيعي‌اند. با اين حال متمايز فرض كردن مشخصه‌هاي بيومتريك طبيعي و رفتاري، به درك درست از نحوه عملكرد و روش‌هاي پياده‌سازي فناوري بيومتريك در كاربردهاي واقعي، كمك شاياني خواهد نمود. بيشتر افرادي كه در زندگي روزمره با آنها سروكار داريد، هويت شما را بطور ضمني تصديق مي‌كنند. ابتدا شما ادعا مي كنيد كه شخص خاصي هستيد و مدركي ارائه مي‌دهيد تا ادعاي خود را اثبات كنيد. براي برقراري ارتباط با دوستان و اعضاي خانواده نيازي به اثبات هويت وجود ندارد. در عوض، كساني كه با شما در ارتباط هستند، هويت شما را با ديدن چهره يا شنيدن صداي شما تعيين مي‌كنند. اين دو مثال، تا حدي تفاوت ميان دو كاربرد اصلي فناوري بيومتريك يعني تعيين هويت و تصديق هويت را روشن مي‌سازد. تعيين هويت فرايندي است كه در آن هويت يك شخص با انجام تطبيق ميان الگوهاي بيومتريك مختلف، تعيين مي‌شود. سيستم‌هاي بيومتريك، تنها براي تعيين هويت بر مبناي اطلاعات بيومتريك، طراحي و ساخته شده‌اند. دو نوع متفاوت از تعيين هويت وجود دارد: تعيين هويت مثبت و تعيين هويت منفي. سيستم‌هاي تعيين هويت مثبت، طراحي شده‌اند تا يك زوج منطبق با مشخصه‌هاي بيومتريك كاربر را در بانك اطلاعات كاربران، جستجو كنند. پاسخ يك سيستم تعيين هويت مثبت، لزوماً يك نام نيست و مي‌تواند يك شناسه كاربري يا شناسه منحصر به فرد ديگري باشد. مثالي از يك سيستم تشخيص هويت واقعي، برنامه‌اي براي كنترل امور زندانيان است كه در آن كاربران نيازي به وارد كردن شناسه كاربري يا استفاده از كارت ندارند. تنها كافي است زنداني به يك دستگاه اسكن عنبيه نگاه كند تا هويت او از بانك اطلاعات زندانيان، استخراج شود. سيستم‌هاي تشخيص هويت منفي، بانك‌هاي اطلاعاتي را به همين طريق جستجو مي‌كنند، يعني يك الگوي بيومتريك را با تعداد زيادي از الگوهاي مرجع مقايسه مي‌كنند، با اين تفاوت كه براي حصول اطمينان از اينكه يك فرد در بانك اطلاعاتي كاربران حضور ندارد، طراحي شده‌اند. اين روال از ثبت چندباره افراد در يك سيستم جلوگيري مي‌كند و موجب مي‌شود كه در اغلب برنامه‌هاي رفاه عمومي گسترده، كاربرد پيدا كند. هميشه در اينگونه برنامه‌ها، كاربراني وجود دارند كه خود را براي دفعات متعدد در يك سيستم ثبت مي‌كنند تا با نامهاي مختلف، اقدام به سوء استفاده كنند. تمام سيستم‌هاي تشخيص هويت، مبتني بر تعيين نام يا شناسه كاربري نيستند. برخي سيستم‌ها طراحي شده‌اند تا عضويت يا عدم عضويت كاربران را در يك گروه خاص، مشخص نمايند. براي مثال، ممكن است در يك فرودگاه، بانك اطلاعاتي از تروريست‌هاي شناخته‌شده، بدون آگاهي از هويت واقعي آنها وجود داشته باشد. در اين حالت، سيستم تعيين هويت، زوج منطبقي را در بانك مي‌يابد اما هيچ اطلاعاتي از هويت واقعي فرد در اختيار كاربر خود قرار نمي‌دهد. تصديق هويت عبارت است از فرايند تعيين اعتبار يك ادعاي هويت توسط مقايسه الگوهاي بيومتريك انطباق و ثبت. تصديق هويت نيازمند آن است كه پس از مقايسه و يافتن الگوهاي همگراي انطباق و ثبت، يك هويت را به عنوان شناسه كاربر اعلام كند. بعضي از سيستم‌هاي تصديق هويت، جستجوي بسيار محدودي را در ميان ركورد‌هاي متعدد ثبت شده در بانك اطلاعاتي انجام مي‌دهند. براي مثال ممكن است كه يك كاربر با سه الگوي اثر انگشت ثبت‌شده، قادر باشد هركدام از سه انگشت خود را براي تصديق هويت بكار برد و سيستم بيومتريك، تطبيق يك به يك را در بين الگوهاي ثبت‌شده اين كاربر تا پيدا شدن يك زوج منطبق در بانك اطلاعاتي، ادامه دهد. حالتي بينابين تعيين و تصديق هويت هم وجود دارد. اين حالت عبارت است از تعيين هويت كاربر از يك بانك اطلاعاتي بسيار كوچك از الگوهاي بيومتريك ثبت‌شده. تعداد دقيقي براي ايجاد تمايز بين اين سيستم‌ها و سيستم‌هاي تعيين هويت وجود ندارد، اما هر سيستمي كه قادر به جستجو در بيش از پانصد ركورد اطلاعات بيومتريكي باشد را مي‌توان سيستم تعيين هويت ناميد. يك كاربرد واقعي از سيستم‌هاي فوق‌الذكر، كنترل تردد به اتاق‌هاي حساس در يك شركت با حدود پنجاه نفر كارمند است.
|
